2011 Bramsche – Impressie

 

Bron: Het klankbord – Jaargang 25 – nr:2 – September 2011

…. EEN KOOR IN BEWEGING ….

Allegro moderato

Daar gaan we dan!! 21-22 mei 2011.0nze koorreis gaat beginnen! Er staan twee bussen klaar maar die ene gaat naar Frankrijk. De Brabant Express gaat naar Duitsland. En volgens onze chauffeur Wim is dat onze bus! Van heinde en verre zijn we gekomen. Maar liefst 45 koorleden vergezeld van 22 partners, één dirigent en één begeleider ( voor de muziek dan… ) voor een korte trip naar Bramsche ( BRD ) en omgeving. Iedereen startte “allegro”. Zeker ondergetekende. Ik zei thuis: “Zet de wekker en vlot in beweging! Die organisatie laat je gewoon staan als je niet op tijd bent!” Tijdens de voorbereidingen was extra nadruk gelegd op “snel”. “Hoe sneller we vertrekken hoe sneller we er zijn! .. , ja, ja. Eigenlijk past de term “Presto” nog beter in de aanhef van deze inleiding. Maar “allegro” is voor ons koor toch een meer aangepast tempo. Dat “moderato” ontstaat als we in de bus zitten.

Zelf had ik gedacht om de sopranen en tenoren bij elkaar te zetten in het bovenste deel van de touringcar. Maar er ontstond een natuurlijke selectie! Degenen die zich “upperclass” waanden kropen (moderato) naar boven en de anderen werden “Iowerclass”-reizigers. Ik zat met mijn eega beneden. Een strategische plek bij de deur en het toilet.

Moderato.. un poco largo

We rijden naar Bramsche. Gelukkig dat onze reisorganisator Rob tijdig voldoende info had aangereikt. MÃn familie en vrienden vroegen zich verbaasd afwaar die plaats ligt en ofeen visum nodig was .. Nee hoor! Dit plaatsje ligt in het Teutoburger Wald vlak bij de stad Münster. De deinende beweging van de bus werd één alt teveel. Zij vond dat er bovenin teveel “geschommeld” werd en verhuisde” lowerclass” naast de chauffeur! VIP-plaats! Het was fijn dat Agnes, Pierre en Diny van de partij waren. Zij moesten al een hele poos de repetities laten schieten.
Al babbelend en puzzelend naderden wij de eerste bestemming: De Heidekrug. Eine alte Westfàlische Bauernkneipe aus 1906. De chauffeur kreeg er nog meer grijze haren van: hij mocht met zijn bus eigenlijk niet op die landelijke B-wegen! Het weer was prima zodat we op het mooie terras konden zitten en daar genieten van een uitstekend â buffet! Enkele leden zag ik met een biertje …mocht toen nog. Deze Kneipe is bestemd voor “Naturliebhaber und Freunde gemütlicher Gastlichkeit.” We zaten dus precies op de goede plaats! Het viel niet mee om weer verder te reizen …Un poco largo!

a Tempo

Op naar Münster. Slechts een kwartiertje rijden en we stonden al midden in de stad. Het programma gaf aan: Sightseeing of ergens neerploffen en aapjes kijken! Dit laatste werd door een aantal graag gedaan maar een groep “aapjes” ging toch de Münster Dom bekijken. Het bezoekje aan de stad was maar een kort intermezzo want strikt om 15.00 uur zaten we in de bus! A Tempo. Na een uurtje kwamen we aan in het Niedersachsische plaatsje Bramsche. We gingen eerst rechtstreeks naar ons 4-sterrenhotel Idingshof. En de instructie was duidelijk: Kamers opzoeken, koorkleding uit de koffers, omkleden en meteen naar …. Het inchecken ging razendsnel. Nog nooit zo meegemaakt. Aad, een van de organisatie, had alles piekfijn geregeld. Op onze kamer werd de kleding in allerlei uit de koffer gevist! Presto …presto.

Adagio..cantabile

Op weg naar Malgarten Benediktiner Klosterkirche. Hier gaan we de kerkdienst opluisteren. Maar vooraf een uurtje repetitie in de kleine maar fraaie kerk. Onze organist Jan Damen zal zich opgelucht hebben gevoeld dat het orgeltje in prima conditie was! (En hij ook … !) Nu heeft ons koor soms moeite om de juiste plaatsen in te nemen maar op het priesterkoor moesten we toch even improviseren. De ruimte was nogal beperkt. Maar vele makke ……. Na het repeteren kregen we een uurtje verpozen bij het restaurant Zum Amtsrichter vlak bij de kerk. De entourage was werkelijk de moeite waard. Een waarschuwing van onze dirigent kwam voor sommigen te laat: “Denk erom, geen alcohol vóór het zingen … !”

Er kwam een lekkere vervanging: Koeken van Klazien! Mijn eega kreeg er twee …. Om 19.00 uur begon de dienst die wij met ons gezang opluisterden. Wij brachten als hoofdthema de Missa Festiva Opus 154 van Alexander Grechaninov. Er was een aandachtig publiek en een prachtig naspel op het orgel door onze organist. Een jaar lang repeteren werd een mooi “cantabile”! Hulde aan allen!
En..op de foto! De plaatselijke pers was zichtbaar aanwezig. Ik denk dat het een “trotse” foto is geworden.

Molto Maestoso

Met de muziek nog in onze oren reden we naar het 4-sterrenhotel.Toch weer snel omkleden want er wachtte ons een heerlijk diner. Een mooie eetzaal, sjieke gasten en een gezellige aanzit! Echt majesteitelijk. En we hadden twee echtparen die hun trouwdag vierden: Charles met zijn Christel waren één jaar getrouwd en Mieke de Rijk met haar partner 40 jaar.

Zij kregen een mooie kaart van Trees Verhoogt met bruidsuikers. Dat ontlokte Wim Lambregts de opmerking: “En ik met Doortje vandaag al 53 jaar!” Zo, daâs andere koek. Proficiat! In de uitnodiging stond dat “na het diner iedereen vrij om te doen waar hij/zij zin in heeft”. Maar we waren moe en de bar was niet open (was er wel een bar dan … ?). Dan maar naar onze kamer en “molto maestoso” in het heerlijke 4-sterrenbed. Welterusten!

Lento ma non troppo

Ieder kwam in eigen tempo de volgende ochtend aan het ontbijt. Toch stond ons een actieve dag te wachten. Onze dirigent en zijn vrouw schoven als laatste aan. Het begrip “lento” duidelijk nog in zijn ogen. Ze waren ook pas een jaar getrouwd! Voordat we de bus ingingen werden er groepsfoto’ s gemaakt. Nu door onze organisatie zelf. Een foto met de blauwe zakken van de Anjeractie op de eerste rij. Een groep koorleden had hiervoor gecollecteerd Deze foto wordt dan opgestuurd. Krijgen we misschien nog meer subsidie! De tweede foto was met koor en aanhang. Dat zal zeker een prachtig tableau worden!

Molto espressivo .. vivace

En nu “vivace” naar Bramsche. Rob gaf ons een uitleg over deze plaats. Hij heeft hier van 1965 tot 1968 met zijn ouders gewoond. Een afdeling ‘Geleide Wapens’ van de Nederlandse luchtmacht werd hier gehuisvest. Verschillende straatnamen herinneren nog aan de Nederlandse vestiging, zoals de Groningse- en Edammerstraat. Er staat nog een schoolgebouw en winkel uit die periode. Rob zei dat het daar “nog precies hetzelfde ruikt ….”

We rijden door naar Bad Salzufeln. Onderweg kregen we uitleg over de zoutwinning in deze regio. Zowel Rob als ook onze chauffeur waren goed op de hoogte van de activiteiten in dit gebied. De stad was een bezienswaardigheid. Rustig rondkuierend genoten we van de mooie vakwerkhuizen en vooral van de bijzondere Salines of Gradeerwerken waarlangs het zoute water afdroop.

Deze stonden midden in het stadje. Ber kon er niet afblijven en bezeerde zijn vinger. Dat splintertje wordt dan thuis onder een microscoop gelegd om het kristalletje te bekijken. Onze microbioloog!
Een verrassing stond ons te wachten: Over het mooie stadsplein kwamen oldtimers aangereden. Voor velen van ons herkenbare auto’s die niet ver van ons geboortejaar aflagen… Ik vroeg Trees Verhoogt nog of de reisorganisatie hier achter zat. Nee hoor; mooie toevalligheid. (En Trees weet echt alles ..!). We gebruikten de lunch in het Kurhaus van de stad.

Molto espressivo!

Onze reis gaat verder naar een ander “Bad-plaats”: Bad Iburg. We bezoeken het museum in het Bisschoppelijk Paleis. Maar de weg tevoet is niet voor ieder te doen. Een kleine groep ging het wat steile pad op en kon een deel van de rondleiding volgen. De Ridderzaal was indrukwekkend. Maar het ontbrak ons aan tijd om er langer te zijn. Andere leden van ons koor hadden een rustig plaatsje gevonden bij het restaurant op de parkeerplaats.

Presto a .. più dolce

We gaan op weg naar Nederland. Rob kwam ons beneden vertellen dat de ”Upper-class” nagenoeg plat lag. Dolce ..dolce.. Bij ons was nog redelijke activiteit. En dat was te merken aan onze chauffeur. Hij kende nu alleen het begrip “presto” en zette er de vaart in! Intussen vertelde hij enkele prachtige moppen. (Kan ik niet onthouden …maar wel hartelijk om gelachen.) We gaan naar Zevenbergen voor een afsluitend diner in de “Bergsche Hoeve”. We blijven echt in stijl: Een Hoeve in het Zevengebergte (Siebengebirge) ….? De maaltijd smaakte prima en werd “presto” opgediend. Zelfs onze chauffeur ging mee uitserveren. Onze voorzitter Tineke sprak een woord van dank. De organisatie van deze reis was voortreffelijk. Deze koorreis was een succes en de commissie mag zeker verdergaan met nieuwe plannen!! Hulde!

Lento…. Rallentando

Een rustige laatste beweging naar onze vestingplaats Oosterhout. We kunnen terugzien op een mooie koorreis waarbij we veel indrukken hebben opgedaan. Een “koor in beweging” komt tot rust. Onze dank aan de organisatie, de dirigent, de begeleiding en last but not least aan onze chauffeur Die heeft in bijzonder de ‘beweging’ mee vorm gegeven en wij samen als koor hebben de muziek laten klinken. Een mooie herinnering ….

 

Een impressie van koorlid Kees Kivits

Reacties zijn gesloten.